مونا کریمی|کشف بازیگران با استعداد در عرصه سینما و تلویزیون که پیش از این تجربه حضور در عرصههای دیگر را داشته اند توسط فیلمسازان موضوع تازهای نیست. پژمان جمشیدی یکی از آن چهرههاست، فوتبالیستی سرشناس که پیش از این در قاب مستطیل زمین چمن توپ میزد و در قامت یک فوتبالیست شناخته میشد، اما سرنوشت او را در مسیر تازهای قرار داد و به پیشنهاد پیمان قاسم خانی فرصتی برای محک خود در این عرصه یافت و توانست به خوبی پاسخ این اعتماد را بدهد و در سریال پژمان تماشاگران را با چهرهای دیگر از خود روبرو نماید. سه سال فعالیتهای مداوم و حرفهای او در زمینه تئاتر و سینما نشان داد که استحقاق ماندگاری در این عرصه را به خوبی دارد و مخاطبان او را به عنوان یک بازیگر میپذیرند. فیلم سینمایی «خوب بد جلف» نخستین اثر سینمایی پیمان قاسم خانی در مقام کارگردان با کست سه نفره سام درخشانی، پژمان جمشیدی وحمید فرخ نژد این روزها بر پرده سینماهاست. با پژمان جمشیدی به بهانه اکران فیلم سینمایی «خوب بد جلف»و فعالیتهایش در این چند سال گفتگویی انجام دادیم که در ادامه میخوانید.
پیش از این در قامت فوتبالیست و چهرهای شناخته شده در زمینهای فوتبال بازی میکردید و پس از مدتی به عنوان بازیگر در سریال پژمان به مخاطبان معرفی شدید!
در واقع هیچ وقت به بازیگر شدن فکر نکرده بودم و حضورم در این سریال کاملا اتفاقی بود. تشخیص پیمان قاسم خانی این بود که میتوانم در این عرصه موفق شوم. به نظرم این گونه نیست که فرد تصمیم بگیرد بازیگر شود و خود را امتحان کند، البته شاید این اتفاق یک بار در زندگی هر فردی رخ دهد و موقعیت بازیگری برایش پیش بیاید، اما اگر تمرکز در کار وجود نداشته باشد و به تواناییهای بازیگری او اضافه نکند موفقیتی در کار نیست.
گویا ایده سریال پژمان از سوی شما مطرح شد و پیمان قاسم خانی به نگارش فیلمنامه مشغول شد؟
بله. به دلیل آشنایی با پیمان قاسم خانی ایده سریال را به او طرح کردم، چون میدانستم وی در حیطه طنز بی رقیب است و میتوانم به ایشان اعتماد کنم. پیمان قاسم خانی از قبل پیشنهاد بازی در نقش پژمان را داده بود که بعد از جلساتی که گذاشتیم مجاب به ایفای نقش شدم. در واقع همه کسانی که میشناختم مخالف حضور من به عنوان بازیگر بودند و میگفتند که این کار را نکن، ولی من این ریسک را به خاطر پیمان و محراب پذیرفتم و خدا را شکر مردم از سریال استقبال کردند و از آن به بعد حضور من در این عرصه جدی شد.
پژمان تا چه حد الهام گرفته از زندگی و شخصیت خود شما بود؟ چقدر دست پیمان قاسم خانی را در زمینه خلق شخصیت باز گذاشتید؟
پژمان در سریال اصلا شبیه من نیست، چون در زندگی آدم جدی تری هستم. فقط یکسری اتفاقات رئال و واقعی در زندگی ام روی میداد که مقدمهای برای ایده سریال پژمان و نگارش طرح و فیلمنامه توسط پیمان قاسم خانی شد. خیلی در فیلمنامه دخالت نکردم و به قول شما دستشان در این زمینه باز بود که با من شوخی کنند. به رفاقت با آنها ایمان داشتم و مطمئن بودم خروجی کارخوب خواهد بود.
ایفای نقش کمدی و طنز نیازمند مهارت و البته تجربههای کار در این زمینه است و شما ریسک بازی در نقش طنز را در پژمان تجربه کردید. درباره ویژگیهای کار کمدی بگویید؟
به نظرم ژانر کمدی یکی از سختترین ژانرها برای بازیگر است، به خصوص در کشور ما که خنداندن مردم بسیار سخت شده و با وجود دنیای مجازی و فضای اینترنت بسیار راحت میتوانند بروزترین ساختههای سینمایی دنیا را ببینند و در واقع سخت گیر شده اند. یک جمله معروف است که میگوید بازیگران کمدی شاید بتوانند بازیگران ژانرهای دیگر هم باشند و مثلا در ژانر درام بازی کنند، اما بالعکس کمتر اتفاق میافتد و اگر اتفاق بیفتد احتمالا موفق نمیشوند. در طول این سه سال برای پیشرفت و یادگیری کارهای بسیاری انجام دادم که خیلی دوست ندارم دراین باره توضیح بدهم.
پس از حضور موفق در سریال پژمان که همه نگاهها متوجه شما شد، به شکل مداوم فعالیت خود را درتلویزیون با فیلم تلویزیونی، تئاتر و حتی سینما ادامه دادید و سالهای پرکاری را تجربه کردید. از این حجم کاری در طول سه سال راضی بودید؟
سعی کردم در طول سه سال کار در عرصه تصویر بسیار گزیده کار کنم، چون جبران اشتباه در انتخاب نقشها و کار تصویر بسیار سخت است و در تصویر این ریسک را نکردم، ولی در تئاتر به دلیل طیف مخاطبان کمتر، ریسک بیشتری دراین زمینه میتوان کرد. در مقطعی که تازه وارد این عرصه شده بودم به دلیل نویسندگی مهراب قاسم خانی بازی در آن را پذیرفتم و با وجود پرفروش بودن، کار مورد علاقه من نبود. فکر میکنم آن فیلم تلویزیونی اولین و آخرین تله فیلمی باشد که در زندگیم بازی کردم. پس از آن در سریال مهدی کرم پور و فیلمهای سینمایی «آتش بس ۲»، «پنجاه کیلو آلبالو» و «خوب بد جلف» ایفای نقش کردم. درحال حاضر مشغول کار در دو سریال هستم، سریال «نفس» اثر جلیل سامان که با وجود نقش کوتاه مشتاق همکاری با جناب سامان بودم و دیگری سریال ۶۰ قسمتی سامان مقدم که برای نوروز آماده میشود و کست بسیار خوبی دارد. طبیعی است که نقشها در این سریال بین۷ بازیگر اصلی تقسیم میشود و نقشم را دوست دارم. به نظرم مردم با این سریال ارتباط برقرار میکنند و آن را دوست داشته باشند چون بازیگران مورد علاقه آنها در سریال حضور دارند. نقش کوتاه دیگری در یک فیلم سینمایی برای علیرضا امینی بازی کردم که قرار بود نقش اصلی را داشته باشم ولی به دلیل هم زمانی با سریال سامان مقدم امکانش فراهم شد و چون دوست داشتم هردو تجربه را داشته باشم بازی در آن را نیز قبول کردم.
بازیگری در عرصه تئاتر به مراتب مشکلتر از مدیومهای دیگر است. اجرای ۱۲ کار صحنهای در ۳ سال چه تجربهای برایتان داشت؟علاوه بر این که حاشیههایی هم درباره حضورتان در تئاتر مطرح شد ولی شما بی توجه به حرف و حدیثها با تمرکز به کارتان ادامه دادید!
در طول ۳ سال ۱۲ کار صحنهای انجام دادم که مورد علاقه من و مخاطبانم بوده است. سعی میکنم تا بیشتر در عرصه تئاتر فعالیت کنم، چون بیشتر یاد میگیرم و از لحاظ روحی مرا بیشتر راضی میکند. در واقع کار در تئاتر باعث شد که سخت سلیقه شوم و هر کاری را انجام ندهم. مسلما بازی در تئاتر تفاوتهای بسیاری دارد، چون اجرای زنده و نفس به نفس با تماشاگر دارید و حق اشتباه کردن وجود ندارد که از این نظر بسیار شبیه فوتبال است، کما این که بازیگری تا حدی سختتر است.
درباره حواشی پیش آمده نمیخواهم خیلی صحبت کنم و برای همه منتقدان احترام قائلم. در نهایت کاری که به آن اعتقاد داشته باشم و فکرکنم درست است و توان آن را دارم انجام میدهم. انتقاد ناجوانمردانه و نادرست انگیزه مرا بیشتر میکند.
به این فکر کردید که تا امروز بازیگری در نقشهای کمدی برایتان کافی باشد و از این پس پیشنهاد نقشهای جدی را هم بپذیرید؟
بستگی به فیلمنامه دارد، طبعا ابتدا فیلمنامه را میخوانم تا متوجه شوم که آیا نقش را دوست دارم و توانایی اجرای آن را دارم یا نه؟! به این فکر نمیکنم که صرفا نقش کمدی باشد و همیشه دوست دارم شخصیتی که بازی میکنم را کمی شیرین و دوست داشتنی ایفا کنم.
نظر دوستان فوتبالی ازورودتان به دنیای بازیگری ازهمان ابتدا چه بود؟
مانند همه بخشهای دیگر جامعه طرفداران و منتقدینی در این زمینه وجود داشت. اما تعداد منتقدان خیلی زیاد نبود، چون حضورم در فوتبال و هنر دو مقوله کاملا مستقل است. مثل همه اقشار دیگر جامعه به صحبتهایشان گوش میکنم، ولی بازخوردها راهم را تغییرنمی دهد و برایم تعیین کننده نیست.
به عنوان فوتبالیست سابق و بازیگر امروز، چه تفاوتی میان شهرت در فوتبال و شهرت در بازیگری وجود دارد ؟
فوتبال رشته پرطرفداری است، اما چون در استادیومها خانمها را نمیتوانیم ببینیم نمیتوان بین خانوادهها این موضوع را تقریب زد، ولی بازیگری در سینما و به ویژه تلویزیون در خانوادهها دیده میشود و فراگیر است. به نظر میرسد بازیگری شهرت بیشتری دارد چون مخاطب گسترده تری در همه ردههای سنی و اقشار جامعه دارد
گویا علاقه تان به موسیقی، شما را به فعالیت جدی در این زمینه هم هدایت کرد!
بله. همیشه موسیقی و خوانندگی را دوست داشتم و چندبار هم تجربه آن را کردم، اما اکنون فرصت فعالیت در موسیقی را ندارم
آیا به تفکیک حوزه کاری هنرمندان اعتقاد دارید که بعضا در عرصههای دیگرورود نکنند و با تمرکز بیشتری به فعالیت در حرفه مربوطه که تخصص دارند گام بردارند؟
به نظرم به استعداد آدمها مربوط میشود، شاید کسی که امروز خواننده خوبی است اگر در گذشته بازیگری میکرد، آدم موفق تری میشد و صرفا روند زندگی و تقدیر باعث شده تا اول خوانندگی را تجربه کند. خیلی نمیتوانم به این موضوع وارد شوم چون من هم این کار را کردم و رطب خورده منع رطب نمیتواند بکند. به نظرم اگر کسی در هر عرصهای استعداد داشته باشد باید به آن ورود کند. مخاطب این عرصهها مردم هستند وطبیعتا خودشان باید انتخاب کنند که چه کسی را دوست داشته باشند و چه کسی را دنبال کنند، اگر کسی اشتباه وارد عرصه دیگر شود خیلی ماندگارنخواهد بود که نمونههای بسیاری در این زمینه دیدیم.
شما به همراه سام درخشانی پارتنرهای خوبی از سریال پژمان تا فیلم سینمایی خوب بد جلف برای یکدیگر بودید. همکاری با پیمان قاسم خانی و این کست در هر دو کارچگونه بود؟
من و سام درخشانی دوستان بسیار صمیمی هستیم و برحسب اتفاق سام برای سریال پژمان انتخاب شد که بسیاربرایم خوشایند بود، چون با او راحت بودم و تجربه بسیار خوبی درهر دوکار برایم بود. خوشحالم کست دونفره مورد اقبال تماشاگران واقع شده است. تجربه همکاری در هر عرصهای اعم از هنری، ورزشی و رفاقت با پیمان قاسم خانی فوق العاده است و یکی از شخصیتهای مورد علاقه و درجه یک در زندگیم است که با او برخورد کردم. در ۱۴ سال دوستی کوچکترین ناراحتی از او نداشتم و امیدوارم این دوستیمان ادامه یابد و همیشه سلامت باشد و برای سینما هم چنان بنویسد چون مردم نشان دادند فیلمنامههای او را دوست دارند و به نظرم با کمدیهایی که مینویسد چراغ سینما را روشن نگه میدارد.
آیا خوب بد جلف میتواند نسخه سینمایی پژمان تلقی شود؟
بله. به نوعی نسخه سینمایی پژمان است به این دلیل که قرار بود این اتفاق بیفتد ولی بنا به دلایلی میسر نشد، چون برند پژمان متعلق به تلویزیون است و تهیه کننده نمیتوانست صد در صد این فیلم را به نام پژمان بسازد. به همین دلیل پس از این که مدیران وقت تلویزیون تغییر کردند و صحبتهای مقدماتی از بین رفت و به سرانجام نرسید، قرار شد شوخیهای سریال پژمان را در فیلم سینمایی«خوب بد جلف» تکرار نشود و از اسم پژمان نیز استفاده نکنیم.
با توجه به عقبه فوتبالی که داشتید، آینده بازیگری خود را چگونه میبینید؟
همیشه خود را فوتبالیست میدانم، چون شیرینترین و بهترین سالهای زندگی ام فوتبال بازی میکردم و افتخارم این است که در دوران جوانی ورزشکار و بازیکن ملی کشورم بودم. فوتبالیست بودن آرزوی کودکی من بود و جزء لاینفک و جدانشدنی زندگیم است. سرنوشت مرا به عرصه هنر در بازیگری کشاند و تا روزی که پیشنهادات خوب در این عرصه داشته باشم و احساس کنم که توانایی ماندن در این عرصه را دارم کار را ادامه میدهم، اما دوست دارم شرایطی مهیا شود تا روزی تجربه مربیگری داشته باشم و شانسم را در این عرصه بسنجم، چون بسیار جدی فوتبال را پیگیری میکنم و از آن دور نیستم.
بدون دیدگاه