سپیده آماده| سیروس الوند کارگردان ماندگارهایی مانند یکبار برای همیشه، ساغر، رستگاری در هشت و بیست دقیقه و زن دوم این روزها در صدد ساخت فیلم دیدش است. به بهانه حضور الوند در این جشنواره جهانی فیلم فجر گفتگویی با وی داشته‌ایم.
آقای الوند! جدایی بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر در سال‌های اخیر نظرات متفاوتی را در پی داشته است و در این میان بسیاری مخالف این جدایی بوده‌اند، نظر خود شما در این خصوص چیست؟
به نظر من در خصوص یک جشنواره فیلم، سه سال زمان کمی است برای اینکه شناخته شود. اعتبار هر جشنواره به فیلم‌ها و فیلم‌سازانی است که در آن حضور دارند، فیلمسازان مطرح دنیا معمولا علاقمندند که آثارشان در جشنواره‌های مشهور و درجه یکی مانند برلین، کن و ونیز ارائه کنند. سال‌ها پیش جشنواره جهانی تهران که هزینه‌های بسیاری هم در پی داشت، توانست چنین اعتباری پیدا کند و فیلم سازانی مانند آنتونیونی هم در آن شرکت کردند. به نظر من جدایی بخش بین الملل از جشنواره اتفاق خوبی بود چون به نظر من آن جشنواره اصلا بین‌المللی نبود و با حضور تنها دو، سه فیلم از کشورهای همسایه نمی‌توان لقب بین‌المللی را برای توصیف یک جشنواره آورد، اما جشنواره جهانی فیلم فجر در طول دو سه سال اخیر جا افتاده است به خصوص در این دوره که من شاهد حضور فیلم سازان مطرحی در جشنواره هستم. طبیعی است که آثار حاضر از آسیا در جشنواره ما بیشتر باشد اما ما در این دوره از جشنواره شاهد آثار متعددی از فیلمسازان اروپایی هستیم. از نظر برگزاری، جشنواره جهانی بسیار منظم و در حد استاندارد‌های بین‌المللی است و روال برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر مانند جشنواره مونرئال است و کیفیت کارها و نظم برگزاری و راحتی اصحاب رسانه در این جشنواره به خوبی رعایت شده است. مهم این است که من فیلم ساز، تصمیم بگیرم سال آینده اثرم را مستقیما و بدون حضور در جشنواره فیلم فجر در جشنواره جهانی شرکت می‌دهم و اگر هم رد شد ناراحت نشوم. با حضور فیلمسازان است که یک جشنواره معتبر می‌شود و اینگونه که پیش می‌رود به نظر من در دوره پنجم یا ششم، جشنواره جهانی فجر در محافل بین‌المللی مطرح می‌شود.
جایگاه حال حاضر جشنواره جهانی فجر را در سطح دنیا چگونه می‌بینید؟
سینمای ایران این روزها در دنیا مطرح است و جشنواره‌های مختلف همه سعی در این دارند یک اثر از فیلمسازان ایرانی را در خود جای دهند. جشنواره جهانی فیلم اما هنوز به حد و اندازه‌های جایگاه جهانی سینمای ایران نرسیده است، فیلم‌های ایرانی برجسته چندانی هم در این جشنواره نداریم. البته فیلم‌هایی مانند فراری داوود‌نژاد و نگار رامبد جوان که از فیلم‌هایی تحسین شده جشنواره فیلم فجر بودند در جشنواره جهانی حضور پیدا کرده‌اند. به نظر من جشنواره جهانی باید فیلم‌های خوبی داشته باشد که فیلمسازان‌شان تنها با قصد حضور در این جشنواره آن آثار را ساخته باشند.
انتظار شما از دولت جدید در حوزه سینما چیست؟
در حوزه سینما توقع من از دولت جدید این است که کار را به کاردان بسپارد، کاردان‌ها در حوزه‌های دولتی پیدا نمی‌شوند، کاردان‌ها یا در سینما هستند یا در مطبوعات، حضور این افراد و شماوره‌هایشان در تمام شوراها باعث بهبود شرایط در حوزه سینما می‌شود، ما این روزها تنها با یک وزارت ارشاد روبرو نیستم و نهادهای مختلفی درباره مسائل هنری اعمال نظر و عقیده می‌کنند به‌طور مثال مجوز ساخت و اکران فیلم را ارشاد می‌دهد اما نهاد دیگری فیلم‌ها را از روی پرده سینما به پایین می‌کشند.
اگر یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری از شما بخواهد که فیلم تبلیغاتیش را بسازید، چه می‌کنید؟
به احتمال بسیار قبول نمی‌کنم، چون فیلم‌های تبلغاتی بر پایه دروغ ساخته می‌شوند و به نظر من شأن یک کاندیدا بیشتر از این حرف‌ها است. اگر روزی قرار باشد فیلم تبلیغاتی یکی از کاندیداها را بسازم، دوست دارم آن بخش از زندگی کاندیدا را نشان بدهم که شبیه به مردم عادی است، مثلا صحنه‌ای را در فیلم تعبیه می‌کنم که کاندیدایی ریاست جمهوری ساعت ۹ شب زباله‌هایش را دم در خانه‌اش می‌گذارد، یا مثلا صحنه‌ای که کاندیدای مورد نظر وارد خانه می‌شود و با قبض‌های برق و آب روبرو می‌شود. البته اگر کاندیدایی با این نوع سبک زندگی داشته باشیم.
بدون دیدگاه