علی نجفی|ماجرای طرح ترافیک سال نود و هفت در پایتخت بدل به یک افسانه طنز برای تهرانیها شده است. از ابتدای زمستان سال گذشته شورای جدید شهر گویی برای قدرت نمایی و نشان دادن اینکه با سنبه پر زوری وارد میدان سیاست و نه مدیریت شهری شده است بهترین فضا برای ورودشان را طرح ترافیک تشخیص داد. موضوع آلودگی هوا در کلان شهرهای کشور تبدیل به یک معضل اساسی شده است و در این زمینه هم مردم و هم مسئولین آرزوی داشتن هوای پاک را در دل دارند. شاید همین آرزو باعث شد وقتی در سه ماهه آخر سال گذشته ماجرای طرح ترافیک باز شود ابتدا مورد استقبال صنوف مختلف قرار گیرد و دلیل اصلی هم کاهش آلودگی برای روزهای سرد پایتخت باشد. اما آنچنان که شورای شهر وانمود میکرد تدبیری برای اقداماتش نیندیشیده است با گذشت زمان و بی برنامهگی و بلاتکلیفی مشخص شد که بیتدبیری این اقدام از تدبیرش بیشتر بوده است. افزایش بیرویه قیمت طرح ترافیک هم شائبههایی را بوجود آورد که اقدام شورای شهر نه برای کاهش آلودگی هوا بلکه برای افزایش درآمد زایی بوده است و وقتی مشخص شد سهمیه صد هزار خودرو در سال گذشته به صد و سه هزار خودرو در سال نود وهفت رسیده شائبهها بیشتر هم شد. البته در زمینه طرح ترافیک بلاتکلیفی در شهرداری و شورای شهر بیداد میکند و با گذشت چهل روز از سال جدید هنوز تکلیف مشخص نشده است و هر پانزده روز یک بار با درایت مسئولین امر طرح سال گذشته تمدید میشود و فعلا تا پایان اردیبهشت تمدید شده است. شاید اگر اعضای شورای شهر کمی صبر داشتند و تسویه حسابهای سیاسی در میان نبود و موضوع طرح ترافیک را در سال نود و هفت طبق روال سنوات گذشته پیش میبردند و طرح اولیه خود را در این خصوص کامل میکردند و نقاط ضعفش را برطرف میساختند در سال نود و هشت نتیجه مطلوب تری بوجود میآمد. اهالی رسانه و خبرنگاران هم که جزو قشر کم درآمد و ضعیف جامعه به حساب میآیند از گزند زورآزماییهای سیاسی این ماجرا در امان نماندهاند و ازابتدای طرح موضوع با کاهش سهمیه و افزایش قیمت صد درصدی برای خبرنگاران مواجه شدند. هنوز هم مشخص نیست که قیمت نهایی چقدر قرار است محاسبه شود، اما با توجه به نامهای که دیروز صبح از طرف سازمان حمل و نقل شهرداری تهران برای رسانهها ارسال شده است با کاهش هفتاد درصدی سهمیه خبرنگاران مواجه هستیم. حالا این سوال اساسی مطرح میشود که چه شخصی و گروهی و با چه متر و معیاری این تصمیم را گرفتهاند؟ به راستی صلاحیت تشخیص این اقدام با چه شخص و ارگانی است. شرایط احراز خبرنگاری آنقدر دشوار است که کمتر در این زمینه شاهد تقلب و رانت هستیم اکنون که سه هزار طرح نسبت به سال گذشته اضافه شده است پس دلیل کاهش هفتاد درصدی از سهمیه رسانهها چیست؟ قرار است این کاهش به کدام بخش و ارگان اضافه شود؟ آیا قراراست این سهمیه به شکل آزاد در اختیار عموم قرار بگیرد و منبع درآمدی مضاعف برای شهرداری باشد؟
اولین اقدام نجفی شهردار مستعفی تهران برای تغییر معاونین و مدیران شهرداری، انتصاب چهار معاون جدید شهرداری تهران بود. یکی از این معاونین، محسن پورسیدآقایی به عنوان معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران بود. پورسیدآقایی یکی از مدیران راه آهن در ایران به حساب میآمد که بعد از سانحه برخورد قطار در محور سمنان–دامغان در ۶ آذر ۱۳۹۵ ضمن عذرخواهی از مردم از سمتش استعفا کرد و از شهریور ماه سال گذشته با حکم شهردار سکان معاونت حمل و نقل شهرداری را برعهده گرفته است. تا به اینجا کار که از عهده مسئولیتش به خوبی برنیامده و بی برنامهگی در مورد طرح ترافیک بیداد میکند. قطعا شخص پورسیدآقایی اطلاعات چندانی در زمینه موضوع طرح ترافیک و رسانهها ندارد و با تغییراتی که در مدیران خود انجام داده است بدنه کارشناسی با مشکل مواجه شده است. اکنون بهتر میشود درک کرد که دلیل کاهش هفتاد درصدی سهمیه خبرنگاران چه بوده است. البته در این میان نباید از قصور معاونت مطبوعاتی هم به سادگی گذشت. اگر معاونت مطبوعاتی، جدیتر به این مسئله ورود پیدا میکرد و تدبیر بیشتری به خرج میداد اولین قربانی در موضوعات مطرح شده اهالی رسانه و خبرنگاران نبودند. قطعا تا وقتی که معاونت مطبوعاتی در کشور وجود دارد هیچ سازمان دیگری نمیتواند صلاحیت خبرنگاران را تایید و بررسی کند. امیدواریم در روزهای باقیمانده تا تعیین و تکلیف طرح ترافیک نود و هفت مسئولین مطبوعاتی و شهرداری تعامل بیشتری داشته باشند و با تدبیر بتوانند خبرنگاران را از این وضعیت نامعلوم خارج کنند.
بدون دیدگاه