تا بارگذاری کامل صفحه صبور باشید...
اگر مدت زیادی منتظر مانده اید F5 را بفشارید!

آرشیو شماره های گذشته روزنامه هنرمند

  • هنرمند را دنبال کنید!

  • یادداشت

  • آخرین نوشته ها

    • بررسی «هنرمند» درباره سوء استفاده برخی برنامه‎سازان تلویزیون از مخاطب
      7153 بازدید
    • نقدی بر سرود تیم ملی فوتبال به نام «یازده ستاره» برای حضوردر جام جهانی
      5898 بازدید
  • 4975

    یکشنبه 6 مارس 2016 - 19:17

    4586 بازدید

    شماره 450

    علی نجفی| موسیقی در سالی که گذشت چه برای اهالی‌ و چه مدیرانش پر از فراز و نشیب بود. سالی که بیش از هر زمان شکاف بین مدیرانش نمود پیدا کرد، در مقابل همدلی و اتحاد برای اهالی‌اش به ارمغان آورد. کم نبود اتفاقات و تصمیمات عجیب و غریب برای موسیقی در سال ۱۳۹۴ که هر کدام آبستن حواشی بسیاری در این سال شد. در این مقال سعی می‌کنیم نگاهی اجمالی به برخی از رویدادهای مهم موسیقایی سال ۹۴ داشته باشیم. از تحلیل و تفسیر دوباره رخدادهای مورد اشاره صرفنظر می‌کنیم چرا که پیش از این درباره این رویدادها، گفتنی‌های فراوانی داشته‌ایم.

    1. بهار نودوچهار، همچنان لغو کنسرت‌هایی که از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید تشدید شده بود ادامه داشت و پیروز ارجمند مدیر کل دفتر موسیقی وزارت ارشاد وقت هم جز وعده و عید چیزی برای موسیقی به ارمغان نیاورد و از اردیبهشت ماه این روند با لغو کنسرت گروه پایور به خوانندگی وحید تاج آغاز شد و در ادامه دامن کیهان کلهر، پرواز همایی، علی‌اکبر مرادی و کاوه یغمایی را گرفت. البته محدودیت‌ها برای موسیقی بانوان و هم‌خوان زن نیز کم نبود و این حواشی با ارکستر سمفونیک تهران برای اجرای «اپرای عاشورا» به اوج رسید تا حدی که وزیر ارشاد مجبور به پاسخگویی و دفاع از این اجرا شد. البته این موضوع را نباید فراموش کرد در سال نودوچهار نسبت به سال گذشته‌اش کنسرت‌های کمتری لغو شده‌اند و این خود جای امیدواری دارد!
    2. تیرماه نودوچهار، تنش‌ها و اختلافات مدیریت دفتر موسیقی با معاونت هنری وزارت ارشاد به حدی رسید که پیروز ارجمند مجبور به استعفا شد. هرچند که پیش از این نیز عملا ارجمند نقش بسزایی در تصمیمات نداشت و کنار گذاشته شده بود. بعد از آن استعفا بلافاصله فرزاد طالبی به عنوان سرپرست دفتر موسیقی معرفی شد. اکنون نیز با تمدید دو دوره چهار ماهه، فرزاد طالبی دیگر به طور قانونی نمی‌تواند زمان بیشتری در این سمت باقی بماند و این سوال را به ذهن می‌رسدکه آیا واقعا هیچ مدیری برای به دست گرفتن سکان هدایت دفتر موسیقی در بین مدیران موسیقی کشور وجود ندارد که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاون امور هنری‌‎اش بتوانند بر سر آن به توافقی دو طرفه برسند؟
    3. حمیدرضا نوربخش و خانه موسیقی در این سال بیشترین هجمه انتقادات را همراه خود داشتند. شکاف عمیقی در این سال بین اهالی موسیقی و تنها صنفی که داشتند بوجود آمد و هر روز بیشتر شد. این اتفاقات از نقد به عملکرد خانه موسیقی و غیر قانونی بودن هیات‌ مدیره‌اش شروع شد. خانه موسیقی در ابتدا عکس‌العملی نشان نداد ولی با شدت گرفتن نقدها خانه موسیقی هم سعی کرد از راه‌های مختلف ثابت کند که هیات‌ مدیره‌اش کاملا قانونی است. اما منتقدان هم بی‌کار ننشستند، نامه‌هایی را درباره خانه موسیقی منتشر و شروع به جمع کردن امضا از هنرمندان کردند. خانه موسیقی در مقابل این انتقادها و اتهام‌ها، تاب نیاورد و از یکی از منتقدان اصلی‌اش، ساسان فاطمی شکایت کرد. این اقدام خانه موسیقی نقطه عطفی برای اتحاد و همدلی اهالی موسیقی بود و به اتحاد ۵۰۰ نفره‌ی آن‌ها انجامید تا همین اتفاق باعث شود خانه موسیقی شکایتش را از فاطمی پس بگیرد. اکنون نیز از ۲۴ اسفند ماه قرار است انتخابات کانون‌های تخصصی این نهاد آغاز شود و تا خرداد ماه ۹۵ ادامه خواهد داشت و بعد با تشکیل مجمع عمومی خانه موسیقی با حضور نمایندگان منتخب کانون‌ها هیات مدیره اصلی در آن زمان انتخاب می‌شود.
    4. اما مهم‌ترین اتفاق موسیقایی سال برگزاری جشنواره سی و یکم موسیقی فجر با مدیریت حمیدرضا نوربخش و ساختار جدیدش بود. این دوره را می‌توان دوران پوست اندازی جشنواره موسیقی فجر نامید. هرچند انتخاب نوربخش به عنوان مدیر جشنواره حواشی بسیاری به همراه داشت که بعضا مغرضانه و به دلیل سمتش در خانه موسیقی بود، ولی نمی‌توان دستاوردهای این دوره را با دوره‌های قبل چه از لحاظ کمی و چه کیفی مقایسه کرد. حضور اساتید به نام در بخش داخلی بعد از مدت‌ها در مهم‌ترین رویداد موسیقی سال خود گواه بر کیفیت بالای این دوره جشنواره است. البته اجرای گروه‌های سرشناس در بخش بین‌الملل و رکورد شکنی فروش بلیت جشنواره در طول سی و یک سال مهر تاییدی بر جذب حداکثری و رضایت مخاطب در این فستیوال موسیقی است. اما مهم‌ترین دستاورد این دوره جایزه«باربد» است که اگر ادامه دار باشد قطعا اعتبار و استقبال از جشنواره موسیقی فجر در سال‌های آینده به بالاترین حد خواهد رسید.

    در آخر باید اشاره کنیم سال نودوچهار، با تمام تلخی و شیرینی‌هایش برای موسیقی سپری شد و اکنون باید در انتظار سالی جدید و هوایی تازه در فضای موسیقی کشور باشیم. شاید مهم‌ترین توشه‌ای که اهالی موسیقی می‌تواند از سال گذشته همراه خود به سال نودوپنج، ببرند همدلی و اتحادی است که از حمایت تمام قدشان در کنار ساسان فاطمی بدست آمد و باعث شد تا به هدفشان برسند. اگر به مشکلات و دغدغه‌های حوزه موسیقی نگاهی بیندازیم، درمی‌یابیم خیلی از این اتفاقات به خاطر عدم همدلی و همراهی اهالی موسیقی با یکدیگر بوده، اکنون که به هر دلیلی فرصتی پیش آمده تا کمی فضای موسیقی کشور متحول شود و موسیقیدانانش به اتحاد برسند، باید به هر شکلی که می‌شود این اتحاد و همدلی را حفظ کرد. جشنواره موسیقی فجر نیز نشان داد اگر حال اهالی موسیقی خوب باشد به طبع آن حال مخاطبین موسیقی هم خوب خواهد شد.

    شما می توانید تصویری از خودتان را در کنار دیدگاهی که می نویسید، قرار دهید!

    بدون دیدگاه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    سیامک ساسانیان