سعیده جامی| سالن استاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر این روزها میزبان نمایش «زنانی که به بزها خیره شدند» به نویسندگی و کارگردانی ایوب آقاخانی است. نویسنده، کارگردان و بازیگر شناخته شده و مطرح تئاتر و هنرمندی که به جرات می‌توان گفت در بین هم‌نسلانش یکی از فعال‌ترین‌هاست و وجه تمایزش هم در این است که اجازه نمی‌دهد تعدد زیاد کارها و فعالیت‌هایش تاثیری بر کیفیت آثارش بگذارد.
آقاخانی «زنانی که به بزها خیره شدند» را که جدیدترین تولید گروه تئاتر پوشه نیز محسوب می‌شود، اثری زنانه به قلم یک مرد می‌داند. اثری که فضای ثقل زنانه را در خودش نشان می‌دهد. او نگارش و اجرای این نمایش را جایزه‌ای می‌داند که در ۴۱ سالگی به خودش داده. به این معنی که می‌گوید پس از سال‌ها سخت‌کوشی و تلاش مستمر، چیزی را که دلش می‌خواهد نوشته است. او «زنانی که به بزها خیره شدند» را اثری می‌داند که دلش می‌خواسته آن را بنویسد و کار کند و به نوعی به بسیاری از دغدغه‌های مشترک انسانی یک پالس بفرستد. نمایشی که ایده‌ای آن در سال ۸۳ برای اولین بار شکل گرفته و در سال ۹۵ روی کاغذ آمده و اکنون روی صحنه است.
نمایش «زنانی که به بزها خیره شدند» اما به واسطه‌ی حضور بهاره رهنما و نگار فروزنده به عنوان بازیگرانی که در کنار ایوب آقاخانی در این اثر ایفای نقش می‌کنند نیز قابل تامل است. بهاره رهنما به عنوان یک بازیگر حرفهای تئاتر و نگار فروزنده به عنوان بازیگر شناخته شده و نام آشنایی که برای نخستین بار بازی در تئاتر به صورت حرفهای را تجربه می‌کند.
نگار فروزنده بازیگر شناخته شده و نام آشنای سینما، تلویزیون و تئاتر درباره چگونگی حضورش در نمایش «زنانی که به بزها خیره شدند» و همکاری‌اش با ایوب آقاخانی، با بیان اینکه بازی در این نمایش پیشنهاد بهاره رهنما به او بوده، می‌گوید: راستش در ابتدا برایم خیلی ترسناک بود چراکه سال‌ها بود از فضای تئاتر و تمرینات بیان و بدن دور بودم و این اجرا، نخستین بازی من در یک اثر حرفهای تئاتر است اما به هر ترتیب اعضاء گروه تئاتر پوشه و آقای آقاخانی خیلی صاف و بی‌آلایش من را پذیرفتند و به من اعتماد کردند و فکر می‌کنم اگر توانستم روی صحنه بروم نتیجه‌ی اعتمادی است آقای آقاخانی به من کردند.
فروزنده که در نمایش «زنانی که به بزها خیره شدند» در نقش ماندانا بازی می‌کند، درباره ویژگی‌های نقش خود می‌گوید: شخصیت ماندانا، جزو شخصیت‌‌هایی است که ما به ازاء بیرونی برای آن وجود دارد. البته در شکل تئاتر و درام ممکن است کمی پررنگ‌تر از زندگی عادی به نظر برسد اما من به چشم خودم دیده‌ام افرادی که آنقدر هیجان زده هستند و از چیزهای خیلی کوچک، یک مسئله بزرگ می‌سازند و در دنیا و رویای خودشان زندگی می‌کنند.
بازیگر فیلم‌های «کافه ستاره» و «پاپیتال» می‌افزاید: حرف‌هایی که از دهان ماندانا می‌شنویم حرفهای درستی است و شاید اصلا شیوه‌ی درست زندگی را ماندانا یاد گرفته است. اما نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که حرفهای او ایده و عقیده‌اش است و شعار نمی‌دهد.
فروزنده با بیان اینکه نقش ماندانا از جمله نقش‌هایی است که جای بسیار زیادی برای کار کردن دارد، ادامه می‌دهد: در واقع نقش ماندانا یک نقش تک بُعدی نیست که صرفا یکسری حرف‌ها و شعارهای سطحی را به زبان بیاورد و لایه‌های درونی و روانشناختی متعددی دارد که باید آنها را شناخت.
او با اشاره به اینکه در سال‌های اخیر چندین پیشنهاد بازی در تئاتر به او شده اما به دلایل زیادی آنها را نپذیرفته، حضور بهاره رهنما را یکی از اصلی‌ترین دلائل حضورش در این نمایش عنوان می‌کند و می‌گوید که چنانچه بهاره رهنما در این کار نبود شاید او نیز امروز روی صحنه نبود.
بازیگر فیلم‌های «دختردائی گمشده» و «میکس» در ادامه با اشاره به تفاوت‌های بازیگری در تئاتر نسبت به مدیوم تصویر، عنوان می‌کند: من سال‌های سال بود از این فضا دور بودم و این آمادگی را در خودم نمی‌دیدم که بتوانم در چنین نمایشی بازی کنم ولی اعتمادی که آقای آقاخانی به من کردند و همچنین حضور بهاره رهنما به من این روحیه را داد و باعث شد که این شهامت را پیدا کنم. اما در کل بازیگری تئاتر برخلاف دیگر زمینه‌ها، عرصه‌ای نیست که بدون آگاهی بتوان وارد آن شد. بازیگر تئاتر باید سواد و آگاهی داشته باشد و کارش را بلد باشد.
فروزنده درباره تفاوت جنس بازی در تئاتر با جنس بازی در سینما و تلویزیون، اضافه می‌کند: به نظر من بازی در مدیوم تئاتر با بازی در مدیوم تصویر بسیار متفاوت‌اند. در تئاتر جای خطا وجود ندارد و وقتی شما می‌دانید که جای خطا کردن ندارید همین امر یک حجم زیادی استرس به شما وارد می‌کند و حالا باید آن استرس را هم کنترل کرد. علاوه بر این، یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های بازی در تئاتر با مدیوم تصویر در توالی حس است. یعنی در تئاتر کار از یک جایی شروع می‌شود و شما آن را به همراه تماشاگر زندگی می‌کنید تا پایان. اما در کار تصویر این توالی حس وجود ندارد و بازیگر بیشتر با تکنیک باید این حس را متعادل نگه دارد و به شخصیت شکل بدهد. به نظر تفاوت این دو مثل عکاسی و نقاشی است، هر دو تابلو هستند اما یکی تابلوی عکس و دیگری تابلوی نقاشی. به نظر من تئاتر مانند تابلوی نقاشی است و سینما تابلوی عکس.
بازیگر فیلم‌های «دایره زنگی» و «دعوت» در پایان با بیان اینکه حضورش در این نمایش به این معنی نیست که از این به بعد قرار است قطعا در تئاترهای دیگری نیز بازی کند، ضمن ابراز خرسندی از همکاری‌اش با گروه تئاتر پوشه، علت کم کار شدن خود در سال‌های اخیر را خستگی عنوان می‌کند و می‌گوید: تجربه‌ی بازیگری مانند طعم سیب برای هر کسی متفاوت است. من در بازیگری دنبال چیزی می‌گشتم که دیگر در سینما پیدا نمی‌کردم و شاید آن حال گمشده‌ام را در تئاتر پیدا کنم.
گفتنی است، نمایش «زنانی که به بزها خیره شدند» به نویسندگی، طراحی و کارگردان ایوب آقاخانی با بازی بهاره رهنما، نگار فروزنده و ایوب آقاخانی، هر روز ساعت ۲۰:۳۰ به مدت ۷۰ دقیقه در سالن استاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر اجرا می‌شود.
بدون دیدگاه