علی نجفی| ششم مهرماه امسال با معرفی دبیر سیودومین جشنواره موسیقی فجر عملا فعالیتهای جشنواره آغاز شد. شاید به دلیل حواشی و اتفاقات پیرامون جشنواره سیویکم کمی دیر این اتفاق رخ داد. شورای سیاستگذاری با در نظر گرفتن تمام جوانب و سنجیدن موضوعات به اجماع رسیدند که شخصی بهتر از حمیدرضا نوربخش را نمیتوان سکاندار رسمیترین فستیوال موسیقی کشور کرد. قطعا هم میدانستند با این کار، سنگ اندازیها و حواشی سال گذشته تکرار خواهد شد. بعد از اعلام این خبر نیز اعتراضاتی در برخی از محافل موسیقی به گوش رسید. حالا که تنها یک ماه به شروع جشنواره موسیقی فجر زمان باقی مانده باری دیگر منتقدان گذشته حمیدرضا نوربخش و خانه موسیقی دست به کار شدند و در جدیدترین اقدام نامهای معترضانه به وزیر فرهنگ و ارشاد نوشتهاند و به اصطلاح خودشان انتصاب مجدد مدیر جشنواره فجر گذشته را برای دوره آتی، بىتوجهى و حتی دهنکجی به انتقادهاى بىجواب جامعه موسیقى، رسانه و هنر دانستهاند! این نامه که با عنوان «نامه سرگشاده ۷۰۰ نفر از اهالی موسیقی به وزیر، ۷۰۰ موزیسین به مدیریت جشنواره اعتراض دارند» نوشته شده است، از عنوانش تا موارد مطرح شده آن قابل تامل و تعجب است.
- اسامی نامبرده در این نامه که به عنوان موزیسین منتقد و معترض معرفی شدهاند غیر از بیست نفرشان الباقی ناشناس و اکثرا هنرجویان موسیقی هستند. هر چند در این اسامی آشنا هم نامی برجستهای در حوزه موسیقی به چشم نمیخورد. یکی از معترضین اصلی این نامه پیروز ارجمند مدیر مستعفی دفتر موسیقی است که بعد از ترک صندلیاش بارها خانه موسیقی و حمیدرضا نوربخش را مورد انتقاد قرار داده است.
- در این نامه از سیویکمین جشنواره موسیقی فجر به عنوان ضعیفترین دوره این رویداد یاد شده که با بیانصافی تمام هم نمیتوان این لقب را به دوره گذشته داد. در همین دوره بود که رکورد فروش بلیت شکسته شد و استقبال مردمی از این رویداد به اوج خود رسید. حضور بزرگان موسیقی که سالها با این جشنواره قهر کرده بودند در همین دوره رخ داد. تعامل با گروههای معتبر بینالمللی نیز یکی دیگر از افتخارات دوره گذشته برای موسیقی ایران است و البته اضافه کردن جایزه باربد به جشنواره که مسیر جشنواره موسیقی فجر را بعد از سالها تغییر داد به طوری که بعد از آن میتوان این فستیوال را با دیگر جشنوارهها مهم دنیا مقایسه کرد و انگیزهای مضاعف برای اهالی موسیقی به وجود آورده است را هم نمیتوان نادیده گرفت و به راحتی از کنارش گذشت.
- عدم شفافیت مالی یکی دیگر از موارد نامه است که باز جای بسی تعجب دارد چطور معترضین بیخبر هستند از اعلام وضعیت مالی که دبیر جشنوار سی و یکم در شهریور ماه ۹۶ در نشسترسانهای پیرامون همین موضوعات تمام موارد مالی جشنواره را برای اهالی رسانه تشریح کرد! دبیران کدام دوره از جشنواره در کشور اینگونه به تفکیک تمام دخل و خرج جشنواره را برای عموم توضیح دادهاند؟
- در بخشی از نامه آمده «امروز و پس از سیویک دوره برگزاری هنوز هیچ اساسنامه، چارچوب و یا دستورالعمل مدون ارائه نشده و به تبع آن گویا هدفی مشخص نیز برای آن متصور نیست» قطعا تمام اهالی موسیقی خواستار اساسنامه مدون برای مهمترین رویداد موسیقایی کشور هستند ولی آیا اتفاقی که در سی سال نیوفتاده، میتوان انتظار داشت یک شبه رخ دهد و مقصر این سی سال را یک شخص به خصوص دانست! هرچند دوره سی و یکم از لحاظ برنامهریزی و موضوعات مطرح شده بهترین و موفقترین دوره جشنواره میباشد.
- در آخر نامه نیز معترضین با توهین آشکار به بزرگان موسیقی و اهالی رسانه حق مطلب را ادا کردند. از نگاه معترضین محترم هر شخص که همسو و هم نظرشان نباشد یعنی توسط خانه موسیقی و حمیدرضا نوربخش خریده شده و حضور بزرگان موسیقی و پوشش اهالی رسانهای در جشنواره سی و یکم همه توطئه بوده! این جمله خود گویای حقانیت نویسندگان نامه است.
با توجه به مطرح کردن برخی از مواردی که در نامه آقایان معترض آمده میتوان تشخیص داد چقدر ماهیت و موفقیت موسیقی در سطح کشور برایشان حائز اهمیت است. هیچ کس منکر وجود ضعفها و اشکالات در فضای مدیریتی موسیقی کشور نیست اما نباید از مدار انصاف خارج شد و تنها برای غرض ورزیهای شخصی و مسائل گذشته از تمام زحمات انجام شده به سادگی گذشت. حمیدرضا نوربخش به عنوان یک موزیسین با تمام دغدغههای خانواده موسیقی آشنا است. قطعا تجربه مدیریتی و جنس موسیقایی نوربخش میتواند فرصتی برای ارتقای سطح شنیداری جامعه باشد و موسیقی ایران را که زمانی خاستگاه موسیقایی جهان بوده به بالاترین سطح این سالها برساند. این مهم نیز تنها با حمایت و همدلی تمام اهالی موسیقی ممکن نیست. حال که فرصتی تا برگزاری جشنواره سی و دوم نمانده میتوان با انتقادات درست و استدلالات منطقی در هرچه باشکوه برگزار شدن این رویداد مهم موسیقایی کمک کرد. نتیجه این اقدام قطعا به نفع جامعه موسیقی خواهد بود.
بدون دیدگاه