حسین احمدی| پیشتر عرض کرده بودم که ارزیابی عملکرد دولت یازدهم و یا بطور کلی هر دولتی در حوزه فرهنگ و هنر الزاما باید با لحاظ مسایل و شرایط زمان و مشکلات و صدالبته موانع بر سر راه مدیران دولتی در این حوزه، قضاوت و بررسی شود. آنچه خود پیدا بود و هست، قصد و بینش دولت در حوزه فرهنگ و هنر هر چند در عمل و شبیه دولت‌های قبل نمی‌تواند بی خطا و اشتباه باشد، اما رویکرد و برنامه ایشان نشان از برنامه‌های توسعه‌ای، گسترش آزادی عمل بیشتر، بازنگری و بازتعریف محدودیت‌های مختلف و توجه به تامین زیر ساخت‌های لازم برای حیات هنری اهالی فرهنگ و هنرکشور بوده است.

به نظر می‌رسد به غیر از برخی محدودیت‌های فرهنگی و سلیقه‌ای جاری در کشور و تنگ نظری‌های معمول و مبتلابه هنر، آنچه کار دولت در این مسیر را بیش از هر چیز دیگری در تنگنا و محدودیت قرار می‌داد کمبود منابع مالی لازم برای ایجاد رونق بیشتر و بسترسازی در حوزه سخت افزارهای لازم و بیش از پیش برای فعالیت‌های هنری بود.

پیشرفت‌های فنی و کمی و کیفی، علی‌الخصوص در حوزه سینما، تولیدات سینمایی، سینماداری و افزایش و تجهیز سالن‌های سینمایی از جمله این موارد است.

همچنین تلاش برای مشارکت جویی و واگذاری و انتقال هر چه بیشتر امور صنفی اهالی هنر به خود ایشان و کمک به رشد و رونق فعالیت‌های صنفی مسوولانه هنرمندان، که جلوه‌هایی از آن را خاصه در حوزه موسیقی، سینما، تئاتر و برگزاری جشنواره‌های فجر و برنامه‌های جاری در طول این سال‌ها شاهد بوده و هستیم.

رویکردی که باعث جلب اعتماد از دست رفته هنرمندان به عنوان یک گروه موثر و مرجع اجتماعی و بالطبع بالارفتن انگیزش و انگیزه فعالیت و خلاقیت بیشتر در این عرصه شده است و حتی مشارکت‌های مختلف مدنی و اجتماعی ایشان در رفع مسایل و مشکلات کشور و ایجاد رونق فرهنگی و افزایش روحیه امید و همدلی و پویایی را در پی داشته است.

بدیهی است که ملت و جامعه ایران به عنوان ملتی با مشخصه فرهنگ و هنر، نیازها و توجهات خاصی را در این حوزه می‌طلبد و توقعات قابل توجه و قابل قبول متقابلی را هم ایجاد می‌کند. این مهم البته به تنهایی از عهده دستگاه فرهنگی دولت – وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی- و با همه محدودیت مالی و بودجه‌ای و موانعی که پیشتر بیان شد، توقع نمی‌رود.

انصافا بدیهی است که امکانات و شرایطی که برخی رویه‌ها و قوانین و بودجه‌نویسی‌ها و از همه مهمتر موازی کاری‌های جزیره‌ای دیگر نهادها ایجاد می‌کند از جمله عواملی است که همواره در طول سال‌های بعد از پیروزی انقلاب، کمیت وزارت فرهنگ و ارشاد را به عنوان نهاد مجری و مدیر و البته مسوول و پاسخگوی فرهنگ و هنر کشور لنگ کرده است.

تقسیم بودجه فرهنگی کشور به ارقام خرد و درشت برای ده‌ها نهاد دلواپس فرهنگ و هنر و کارهای متفرقه خردتر از برخی بودجه‌های نجومی ایشان، همواره جزو انتقادات اصلی و فریاد وزرای همیشه مورد سوال این دستگاه بوده که ظاهرا تاکنون گوشی برای شنیدن و درکی برای تدبیر این مهم نداشته است.

«روزنامه هنرمند» همزمان با آغاز تبلیغات رسمی انتخابات و با احترام به همه نامزد‌های ریاست جمهوری به عنوان یک رسانه فعال که همواره مورد لطف و توجه هنرمندان عزیز کشور نیز قرار داشته است، سعی خواهد داشت تا با انعکاس مطالبات و نقد‌ها و پیشنهادها و البته سوالات هنرمندان کشور خطاب به هر کدام از کاندیداهای محترم و برنامه‌ها و راهکارهای ایشان برای توسعه و همزمان رفع مشکلات فرهنگی – هنری کشور به وظیفه ذاتی خود عمل نماید.

در این راستا از همه هنرمندان کشور دعوت می‌شود تا سوالات و دغدغه‌های خود را جهت انعکاس و انتقال به نامزدهای ریاست جمهوری و ستادهای انتخاباتی ایشان با ما در میان بگذارند. همچنین ستادهای انتخاباتی هر کدام از نامزدهای محترم نیز می‌توانند برنامه‌ها و پاسخ‌های خود را برای اطلاع قاطبه هنرمندان کشور و درج در روزنامه و همزمان پایگاه اطلاع رسانی هنرمند به دفتر روزنامه ارسال نمایند.