مهدی احمدی – مدیر مسئول | در سال‌های اخیر، یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های فعالان فرهنگی و هنری در ایران، کاهش چشمگیر اعتبار نهادهایی است که قرار بوده حافظ، تنظیم‌کننده و توسعه‌دهنده فرهنگ باشند. نهادهای متعددی که از سینما تا کتاب، از موسیقی تا تئاتر و از رسانه تا هنرهای تجسمی گسترده شده‌اند، امروز با چالشی مشترک روبه‌رو هستند: فاصله‌ای عمیق میان خود، هنرمندان و مخاطبان. این فاصله نه‌تنها به ضعف کارآمدی منجر شده، بلکه اعتبار این نهادها را تا حدی کاهش داده که بخش قابل توجهی از جامعه فرهنگی آن‌ها را نه به‌عنوان پشتیبان، بلکه عاملی بازدارنده تلقی می‌کند. تحلیل...