محمدرضا محمدیوسفی
رییس انجمن صنفی مدیران رسانه
جشنواره فیلم فجر به عنوان بزرگترین رویداد سینمایی کشور محلی است برای گرد همایی اهالی فرهنگ و هنر در فضایی کاملا صمیمی و دوستانه و به تعبیری بهار سینمای ایران و دیدار اهالی آن، که در این جشن، به تماشای تلاش یکساله یکدیگر می‌نشینند، داوری میکنند، سیمرغ می‌دهند، دیپلم افتخار می‌دهند، … می‌دهند و خیلیها هم فیلم‌هایشان دیده می‌شود، سیمرغ می‌گیرند، دیپلم افتخار می‌گیرند، و… می‌گیرند.
تمام این اتفاقات در سایه پرواز سیمرغ سینمای ایران در دهه فجر رخ می‌دهد و این سیمرغ سالی یکبار به دیدار اهالی هنر این سرزمین می‌آید و با سپری شدن هر دوره جشنواره یکسال بزرگتر می‌شود و امید ان میرود که در سال بعد به پشتوانه تجربیات و اندوخته‌های سالهای گذشته این مراسم، هر سال پر بار از سال قبل برگزار گردد.
رسانه‌ها به عنوان پل ارتباطی میان هنرمندان و مخاطبان و علاقمندان، تمام اتفاقاتی که در ایام جشنواره رخ می‌دهد، شادی‌ها و ناراحتی‌ها، ناکامی‌ها وموفقیت‌ها و … را با رویکردی اطلاع رسانی نشر داده و در تاریخ سینمای این مرزو بوم ثبت میکنند. حضور رسانه‌ها اینقدر موثر و ضروری است که دبیرخانه جشنواره خود اقدام به انتشار نشریه‌ای با اسم جشنواره می‌نماید که به اعتقاد من وقتی رسانه‌های بخش خصوصی بصورت تخصصی و جدی در این حوزه تلاش میکنند ضرورتی بر انتشار آن نیست که پیامد آن برخورد‌های سلیقه‌ای و در نهایت صرف هزینه‌های تولید، انتشار و … از بودجه جشنواره باشد، به تعبیری اگر دبیرخانه جشنواره وقت و انرژی و توان و بودجه خود را به جای انجام فعالیت رسانه‌ای، صرف تکریم رسانه‌ها و برگزاری جشنواره نماید خروجی بهتری خواهد داشت چرا که در پس این تکریم، رسانه‌ها وظیفه ذاتی خود را به نحوی احسن انجام خواهند داد و به رسالت اطلاع رسانی خود عمل خواهند کرد. متاسفانه بجای تکریم اهالی رسانه خبر از تحریم آنها می‌شنویم که این اتفاق بر سلیقه‌ای بودن مدیریت برگزاری جشنواره دامن می‌زند.
اینکه رسانه‌ها خصوصاً روزنامه‌ها ذاتا دارای ویژگی خبری و اطلاع رسانی هستند بر هیچ کس پوشیده نیست. حال وقتی روزنامه‌ای با زمینه‌ای کاملا تخصصی، بصورت ویژه و اختصاصی به موضوع هنر و سینما می‌پردازند آیا نباید در این مراسم حضور داشته باشد؟ فارغ از اینکه گزینش رسانه‌ها بر چه اساس و معیاری صورت می‌گیرد و اینکه در سالهای گذشته اشخاصی که اصلا رسانه‌ای نیستند، در مراسم‌های افتتاحیه و اختتامیه و همینطور در ایام اکران فیلم‌ها در سینمای منتقدین و رسانه‌ها دیده شده‌اند، توجیه و دلیل عدم ارائه مجوز ورود به خبرنگاران روزنامه هنرمند در مراسم افتتاحیه امسال جشنواره فیلم فجر چیست؟ آیا نباید نسبت به سال گذشته این مراسم بهتر برگزار می‌شد؟ برخورد سلیقه‌ای با رسانه‌ها نتیجه کدام اقدام انتقادی آنهاست؟ چه برداشتی می‌توان برای این نوع رفتارها داشت؟
وقتی صحبت از شفاف سازی می‌شود دبیرخانه جشنواره تابلوی اعلانات آن را کجا نصب کرده است؟ اطلاعات رسانه‌های حاضر در جشنواره را در کجا می‌توان دید؟رسانه‌های تخصصی و هنری که مجوز انتشار خود را از معاونت مطبوعاتی دریافت کرده اند آیا مجدداً توسط دبیرخانه جشنواره گزینش می‌شوند؟
از مدیران و برگزار کنندگان جشنواره فیلم فجر انتظار میرود ضمن اطلاع رسانی و شفاف سازی در خصوص حضور اهالی رسانه و مطبوعات در جشنواره فیلم فجر و انتشار اسامی رسانه‌ها و خبرنگاران آنها، به وسعت سالن سینمای برج میلاد، که برای اهالی رسانه در نظر گرفته شده و هستند رسانه‌هایی که کارت حضور در جشنواره را به بهانه فصلنامه بودن دریافت نکرده‌اند و جالب این است که اسم این نشریه نیز جشنواره است، شاید انتشار اسامی توسط دبیرخانه جشنواره بخشی از مشکلات را حل نماید، موضع خود را در خصوص رسانه اعلام نمایند تا رسانه‌ها نیز تکلیف خود را بدانند و هر سال در این ایام به دنبال سفارش این و آن برای گرفتن مجوز و کارت ورود به جشنواره فیلم فجر نباشند. شاید لازم باشد رسانه‌ها جشنواره فیلم فجر را تحریم کنند.
در آخر اینکه این گونه برخوردها سریالی است که در ایام برگزاری جشنواره مجددا رخ می‌دهد و هر سال نیز به امید بهتر شدن در سال بعد می‌گذرد و مدیر‌ها نیز می‌آیند و می‌روند و شاید هیچ اتفاقی هم نیفتد و این سیمرغ جشنواره است که می‌آید و می‌ماند و سال بعد باز هم می‌آید.