حسین احمدی| والذاریات و مصائب روزنامه‌داری و البته روزنامه‌نگاری گویا آخرالزمانی شده و هر شماره از انتشار آن چون آزمونی از بینش و ایمان و صداقت تا کیاست و بصیرت و یا سخت‌جانی من و شمای همکار را به چالش می‌کشد.
به نظر نگارنده غربت رسانه و تنزل جایگاه بلند آن به عنوان رسانای آگاهی و جریان‌بخش زندگی پر فروغ برای مخاطب انسانی، بیش از دیگر مسائل تاسف‌بار است.
لذا شاهدیم که کم و بیش مصدرش به اندازه قدر و قامت کوتاه افرادی که شانه‌هایش را برای بالا رفتن از آن پایین می‌آورند کوتاه می‌شود.
در این میان اما در کنار نقش و سهم مستقیم خطاهای فردی – صنفی اهل رسانه که خود جای بررسی مفصلی دارد، در سال‌های اخیر کاربری‌های موسمی و خام و ناقص برخی از اهل سیاست بیشتر خودنمایی می‌کند. نمونه زنده‌اش اتفاقاتی که در این روزهای داغ ساختمان فاطمی و موسم انتخابات شاهدش هستیم و معمولا هر چهارسال و در فصول انتخابات مجلس و یا ریاست جمهوری و این اواخر در داستان شوراها، دامن‌گیرمان می‌شود.
متاسفانه پرشمار نیستند مدیران و سیاستمداران متشخص و محترمی که همزمان به خودشان، رسانه و نماینده و خبرنگار رسانه بنا به سواد و شناخت رسانه‌ای اکتسابی، احترام بگذارند و این ارتباط را محترم بشمارند.
شناخت دقیق و هر چه بیشتر از قدر و قدرت و مقام رسانه در نزد مدیران و مسولین از کشوری و لشگری می‌تواند و می‌توانست گذشته دور و نزدیک و حال و امروزمان را بهتر کند و آسیب‌های وارده از استفاده ابزاری و ناقص و موسمی مذکور تا لمپنیسم رسانه‌ای پررنگ این چند روز و قبلا را کمتر.
در عین حال هر چند در برنامه‌ریزی‌ها و در سال‌های اخیر به موضوع کیفیت رسانه‌ها توجه و تاکید بیشتری می‌شود ولی با پیشی گرفتن تعداد رسانه‌ها، ظاهرا و قطعا رشد کیفی رسانه به‌عنوان گم‌گشته برنامه و سیاست‌های حاکمیتی به مقدار رشد کمی آن به‌عنوان محبوب و مطلوبی دهن پرکن در نزد برخی از مدیران و سیاست‌گذاران همچنان کمتر می‌نماید.
در این میان اما معتقدم روزنامه هنرمند در طول این سال‌ها به عنوان رسانه‌ای مستقل و پیش‌تاز در حوزه فرهنگ و هنر با کمترین حمایت‌های مادی و معنوی دریافتی از سوی وزارت ارشاد سعی داشته و دارد که با پیاده‌سازی اصول حاکم بر فضای فعالیت خصوصی و غیردولتی در فعالیت رسانه‌ای- فرهنگی و با همه مشکلاتی که در کشورمان در این مسیر وجود داشته و یا بوجود می‌آورند با رعایت اصول و قواعد قانون رسانه و اخلاق کاری و بالطبع با کمترین آسیب و درگیری با نهادهای ناظر در این حوزه پرخطر و خاص منتشر شود و موثر باشد.
هر چند که نامهربانی‌ها، تنگ‌نظری‌ها، ناعدالتی‌ها و دسیسه‌ها از ناحیه برخی از مدیران و دوستان و رفیقان تا نارفیقان و بدخواهان در طول این سال‌های سخت کم نبوده، اما آنچه از کارنامه هنرمند حداقل در طول چهار سال گذشته و در فضای ایجاد شده در دولت یازدهم نشان می‌دهد، علیرغم ادامه برخی از مصائب مبتلابه مذکور و البته با ایجاد برخی فرصت‌های تازه در این عرصه، همزمان با حفظ و رعایت اصول حرفه‌ای حاکم بر تعامل لاجرم و لازم با نهادهای حاکمیتی و دولتی، خاصه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاونت‌های مرتبط فرهنگ و هنر این وزارتخانه، آگاهانه و مصمم بنا بر وظیفه و رسالت خود و البته با نگاهی مشفقانه و نقادانه، نهایت حمایت همدلانه را در تایید فعالیت‌های اصولی و صحیح و پوشش رسانه‌ای عملکرد وزرا و معاونین و مدیران سابق و کنونی این نهاد در دولت تدبیر و امید داشته باشد.
انتخاب آگاهانه و مسوولانه روزنامه هنرمند در اتخاذ راهبرد انتقادی و جدی اما مشفقانه و حمایت اصولی و اخلاقی از فعالیت‌های صحیح و سالم مرتبط نهادهای فرهنگی حاکمیت و دولت مسقر، فارغ از گرایشات خاص سیاسی و فکری اشخاص حقیقی و محترم مدیران و صاحب منصبان، در چهار چوب نظام مقدس جمهوری اسلامی، با لحاظ مشکلات و مسائل مختلفی که بر راهبری کلان فرهنگ و هنر ایران زمین از گذشته تا کنون کار را برای دولت‌ها سخت کرده و می‌کند، عمده اصول و بینش حاکم بر تحریریه هنرمند است.
راهبردی اصولی و حرفه‌ای برای کمک به اعتلا و غنای هرچه بیشتر هنر و فرهنگ دیرینه کشورمان که البته گاهی به مذاق برخی سیاسیون تندروی چپیده در قبای رسانه خوش نمی‌آمد و بر نمی‌تافتند و نمی‌تابند و رفتار همدلانه‌ای که عمدتا یکسویه بود و با جفای برخی دوستان به کار و حضور در غربت و دلگیرانه می‌نمود.
امروز هنرمند اما با همان راهبرد و اصول، پرشورتر و با اتکا به همکاران همراه و حرفه‌ای خود، رعایت همان اصول و توکل به حی هنرمند و حضرت حق و البته امید به همراهی و همدلی متقابل مسوولان و مدیران مدبر و هنرمندان فرهیخته کشورمان با آرزوی روزهای بهتر برای ملت ایران فعالیت خود را در سال جدید از سر می‌گیرد. علی برکت ا…