عضو هیئت مدیره انجمن قلم با بیان این مطلب که نویسندگان جوان شهرستانی عمدتاً از آثار پایتخت‌نشینان گرته‌برداری می‌کنند، گفت: باید تلاش کنیم تا بومی‌نویسی در آثار نویسندگان جوان شهرستانی تقویت شود. نویسندگان ما یاد بگیرند، شناسنامه‌دار بنویسند.
راضیه تجار، نویسنده و عضو هیئت مدیره انجمن قلم، با اشاره به انتشار ۱۰ عنوان جدید از نویسندگان تازه‌کار توسط انجمن قلم گفت: انجمن قلم در راستای حمایت از استعدادهای تازه در عرضه نویسندگی پیش از این اعلام کرده بود که نویسندگان جوان و تازه‌کار آثار خود را برای انتشار عرضه کنند. در مرحله نخست، ۱۰۰ عنوان کتاب از این آثار منتشر شد و در دور جدید نیز ۱۰ عنوان کتاب دیگر، البته در دور جدید نویسندگان تهرانی کنار گذاشته شده و توجه را به شهرستانی‌ها معطوف کردیم. وی ادامه داد: آثار ارسالی به دبیرخانه انجمن در وهله نخست ارزیابی می‌شوند، اگر قابل انتشار باشند، چاپ خواهد شد؛ در غیر این صورت ایرادات و نواقص کار گرفته شده و نویسنده اثر متوجه می‌شود که مشکل کارش چیست. انجمن قلم اصرار به انتشار آثار ندارد، زیرا یکی از آسیب‌های امروز ادبیات ما این است که هر کتابی به راحتی با پرداخت وجهی از سوی نویسنده جوان منتشر می‌شود؛ بدون اینکه واجد معیارهای لازم باشد.
تجار در پاسخ به این پرسش که پراکندگی نویسندگان جوان نوقلم مربوط به کدام استان‌های کشور است، گفت: برخی از استان‌ها فعال‌تر هستند، مانند لرستان و خراسان، در مجموع باید گفت: هر جا نهادهای فرهنگی هم‌چون حوزه هنری، ارشاد، انجمن‌های ادبی فعال بوده‌اند، نویسندگان نوقلم و استعدادهای جدید بیشتر فعال شده‌اند، اما در بسیاری از نقاط هم شاهد رکود هستیم، استان‌هایی وجود دارند که هیچ خبری از استعداد تازه و نوقلم در آن‌ها نیست.
وی افزود: به نظر می‌رسد، در این استان‌ها زمینه‌های لازم برای ظهور و بروز استعدادی تازه ادبی ایجاد نشده است، استادی وجود نداشته که با این استعدادها کار کند و گام‌های اولیه را به آن‌ها بیاموزد، در دهه‌های گذشته نویسندگان و شعرا به استان‌های مختلف فرستاده می‌شدند، آموزش‌ها بیشتر بود و محفل‌های ادبی بیشتر برگزار می‌شد، در نتیجه استعدادهای جوان نیز بیشتر به جامعه معرفی می‌شدند.
تجار در پاسخ به اینکه فعالیت نهادهایی مانند حوزه هنری و بنیاد شعر و ادبیات داستانی در پرورش استعدادهای شهرستانی را چطور ارزیابی می‌کنید، گفت: به نظر من قبل از هر چیز دولتمردانی که دغدغه فرهنگی دارند، باید آسیب‌شناسی کرده و دنبال راه حل برای رکود فعلی ادبیات در حیطه نوقلمان باشند. بنیاد ادبیات داستانی پیش از اختتامیه جایزه جلال، ۱۵۰ نویسنده و شاعر را از سراسر کشور دعوت و دوره آموزشی برگزار کرد، اما اینکه در شهرستان‌ها کارگاه‌هایی فعال شوند، اقدام چندانی را شاهد نبوده‌ایم. انجمن قلم آمادگی دارد تا با دیگر نهادهای فرهنگی در این زمینه قدم بردارد؛ البته مردم نیز خود باید اقدام کنند و ذوق و شوق لازم را در خود ایجاد کنند.ا ین نویسنده در پاسخ به اینکه بومی نویسی تا چه اندازه در آثار نویسندگان جوان شهرستانی دیده می‌شود، گفت: ادبیات بومی در کشور ما بسیار اندک است، برخی آثار در جشنواره‌ها دیده می‌شود، به ویژه در آثار نویسندگانی که از جنوب آمده‌اند، رنگ و بوی بومی دیده می‌شود، اتفاقاً داستان‌هایی که مزه جنوب را دارد، بیشتر به دل می‌نشیند، اما در برخی نقاط دیگر چنین نیست. وی با بیان این مطلب که بومی‌نویسی باید ترویج شود و نویسندگان شناسنامه‌دار بنویسند،گفت: متأسفانه برخی از نویسندگان جوان داستان‌های فلان نویسنده پایتخت‌نشین را می‌خوانند و فکر می‌کنند باید عیناً از آن گرته‌برداری کنند، اما در واقع به او دیگر نویسنده نمی‌گویند، نویسنده باید خودش باشد، حرف خودش را بزند، وقتی نویسنده‌های شهرستانی ما با المان‌های بومی می‌نویسند، اتفاقاً آثار ماندگارتری خلق می‌کنند.