تا بارگذاری کامل صفحه صبور باشید...
اگر مدت زیادی منتظر مانده اید F5 را بفشارید!

آرشیو شماره های گذشته روزنامه هنرمند

  • هنرمند را دنبال کنید!

  • یادداشت

  • آخرین نوشته ها

    • بررسی «هنرمند» درباره سوء استفاده برخی برنامه‎سازان تلویزیون از مخاطب
      7156 بازدید
    • نقدی بر سرود تیم ملی فوتبال به نام «یازده ستاره» برای حضوردر جام جهانی
      5902 بازدید
  • 4274

    یکشنبه 17 ژانویه 2016 - 13:46

    5106 بازدید

    414

    علی نجفی| کمتر از یک ماه دیگر تا برگزاری بزرگترین و مهم‌ترین رویداد موسیقایی کشور به روال سنوات گذشته فاصله داریم و اهالی موسیقی نیز سهمی ‌هرچند اندک از تمام ایام سال را در یک هفته قرار است به خود اختصاص دهند. نکته قابل تامل این اتفاق اخبار حاصله از داخل و حواشی ستاد جشنواره موسیقی فجر است که نمی‌شود ساده از کنارش گذشت. بخش عمده‌ای از حواشی مربوط به تغییرات در ساختار مدیریتی جشنواره سی و یکم و علی‌الخصوص شخص حمیدرضا نوربخش مدیر عامل خانه موسیقی است که از همان ابتدا با توجه به اتفاقات و انتقادات چند ماهه اخیر خانه موسیقی آبستن حواشی بسیاری بوده و از ابتدای اعلام این خبر و آغاز به کار ستاد جشنواره هر روز حواشی ریز و درشتی دامن جشنواره را گرفته و گویی با این روال تا پایان جشنواره باید منتظر اتفاقات غیر منتظره‌ی باشیم. سونامی‌استعفای داوران جوان از جشنواره سی و یکم، یکی از معضلات اصلی این روزهای جشنواره است. نوربخش دلیل این کناره‌گیری‌ها را بی‌اخلاقی‌های موجود در فضای این روزهای موسیقی کشور می‌داند، فشارهایی که از جانب افرادی خاص روی هنرمندان وارد می‌شود و تحمل بار این فشارهای روحی و روانی برای این هنرمندان سنگین است، در انتها موزیسین مجبور به کناره‌گیری از جشنواره سی و یکم می‌شود تا اینگونه برچسب حمایت از شخص و جناح خاصی را بر پیشانی خود نداشته باشند.

    کنار این حواشی مشکلات مالی هم اضافه کنید که هر ساله همراه جشنواره است و امسال نیز مستثنی این قضیه نیست، تغییرات ساختاری بوجود آمده باعث کنار گذاشتن علی ترابی دبیر اجرایی سالیان گذشته و تفویض اختیارات انجمن موسیقی به موسسه توسعه هنرهای معاصر شده است، البته با توجه به قدرت مالی موسسه و برون سپاری جشنواره به بخش خصوصی هرچند شبهه‌ناک ولی شاید کمی ‌از فشارهای مالی سال‌های گذشته را کم کند، برای نتیجه‌گیری این تغییرات به زمان نیاز داریم و باید منتظر پایان کار جشنواره و تعهدات مالی که قرار است انجام پذیرد بود.

    تمام موارد ذکر شده تنها بخشی از حواشی جشنواره‌ای است که هنوز آغاز نشده و نباید این موضوع را فراموش کرد چه بخواهیم و چه نخواهیم جشنواره موسیقی فجر تنها فستیوال رسمی‌ و بین‌المللی کشورمان است به نحوی که می‌توان آن را ویترین موسیقی ایران نامید. جشنواره‌ای که می‌تواند محلی برای تعاملات و تبادلات در حوزه موسیقی با دنیا باشد. فرصتی مغتنم برای آشنایی بیشتر با موسیقی ملل و تعامل هنرمندان ایرانی با موسیقیدانان جهان و خلق آثاری مشترک و ماندگار و از طرفی فضایی برای تبادلات فرهنگی سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی این حوزه می‌باشد.

    حال با توجه به زمان اندکی که در اختیار اهالی موسیقی قرار گرفته چه بهره‌برداری از آن کرده‌اند؟‍! تاکنون که سی دوره از جشنواره موسیقی فجر را پشت سرگذاشته‌ایم، -غیر اواخر دهه ۷۰ که می‌توان از آن به عنوان سال‌های خوب جشنواره یاد کرد- این فستیوال هر سال ضعیف و ضعیف‌تر شده و در این چند سال اخیر که دیگر هیچ استادی حاضر به حضور در جشنواره موسیقی نبود و دبیران اجرایی جشنواره برای پر رونق جلوه دادن آن دست به دامن موسیقی پاپ شدند آن هم در بخش غیر رقابتی! این فستیوال چه دستاوردی مهمی‌برای موسیقی کشور به ارمغان آورده است؟!

    اهالی و اساتید موسیقی همیشه از شرایط و مشکلات عدیده‌ای که در فضای موسیقایی کشور است شکایت دارند و بعضا به دنبال مقصر می‌گردند و مدام توپ را در زمین هم صنفان و مسوولین امر می‌اندازند! بالاخره این مشکلات همیشه بوده و هست، در این شرایط اگر اهالی موسیقی هم بخواهند نسبت به یکدیگر موضع‌گیری کنند و تمام تلاش‌های همکاران خود در زمینه ارتقای موسیقی مورد انتقاد قرار دهند که دیگر چیزی از موسیقی باقی نمی‌ماند که البته الان هم به این نقطه نزدیک شده‌ایم.

    کینه‌ورزی و جناح‌بندی آفت هر صنف و حوزه‌ای است و جامعه موسیقی نیز از این آفت در امان نخواهد بود. در این چند سال اخیر به نحوه‌ برگزاری جشنواره موسیقی فجر همیشه انتقاداتی بوده و هست، اکنون حمیدرضا نوربخش به عنوان شخصیت حقیقی و نه حقوقی و فارغ از مسوولیت‌اش در خانه موسیقی و حواشی آن، سکان جشنواره سی و یکم را در دست گرفته و با هدف ارتقای سطح کمی‌ و کیفی جشنواره به میدان آمده است. نباید فراموش کرد که نوربخش عضوی از خانواده موسیقی‌است و خود بر تمام مشکلات و ضعف‌های این جشنواره کاملا واقف است. شاید کمی‌صبوری و همفکری اهالی موسیقی باعث شود، فستیوالی که تا به حال نتوانسته نظرشان را جلب کند با ساز و کار جدید و حضور اساتید برجسته موسیقی در دوره سی و یکم همانی شود که سال‌هاست انتظارش را می‌کشیدیم.

     

    شما می توانید تصویری از خودتان را در کنار دیدگاهی که می نویسید، قرار دهید!

      نویسنده دیدگاه: elnaz

      چشم 🙂

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    سیامک ساسانیان