«آقای حیدری یاد بگیر امسال و این جشنواره می‌گذرد سیمرغ را تو نمی‌دهی. دیگران می‌گیرند، تنگ نظری را در این میان جایی نیست چرا که مهم برنده شدن نیست و بیاموز که اصلا بردی و باختی وجود ندارد، سینما المپیک نیست، تصویری برای تشریح اندیشه‌هاست و به اشتراک گذاشتن خویش با دیگران با آینه‌ای در دست در برابر جامعه‌ای که نسبت به آن همگی مسوولیم… آقای حیدری باور داشته باش تو نیز کامل نبودی و نخواهی بود، در رفع ضعف‌ها و نقص‌های خویش بکوش!»
از عجیب‌ترین کارهای جشنواره امسال در اختتامیه همان‌طور که خود آقای حیدری هم گفته نامه‌ای بود که دبیر جشنواره سی و چهارم برای خود نوشته بود! بله از این دست کارها در جشنواره سی و چهارم کم نبود! این بار هم گمان کنم مشاوره غلط به آقای حیدری داده‌اند! گویا آقای حیدری خود را به تقوای الهی دعوت می‌کردند که ابتکار جالی بود! بگذریم!
بیرون کاخ جشنواره بازار سیاه بلیت اختتامیه بود! یک عده جلو می‌آمدند و می‌گفتند بلیتتان چند؟! ما بلیط شما را می‌خریم! بگذریم! برویم داخل برج؛ آغاز سی وچهارمین جشنواره فیلم فجر همراه با صندلی‌های خالی باعث شد مجری برنامه از حاضرین بخواهد سریعتر جاهای خالی را پر کنند در حالی که جمعیت زیادی در مقابل یک درب که برای ورود تعبیه شده است ایستاده‌اند که کار را برای ورود مدعوین سخت کرده بود.
پا فشاری روی اشتباهات از دیگر نکاتی است که در اختتامیه سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر به چشم می‌خورد. بهرام رادان که در افتتاحیه همین جشنواره به روی صحنه آمده بود تا بتواند جذابیت‌های برنامه را دو.چندان کند که ابدا چنین اتفاقی نیفتاد و بر عکس حوصله حاضران به انتها رسیده بود در اختتامیه نیز برای اعلام برندگان بخش سودای سیمرغ به روی صحنه آمد البته ریتم برنامه تند است و همه چیز با اجرای سلوکی به سرعت پیش می‌رود که این ریتم تند از جذابیت کار کاسته بود که خانم کریمی از آقای سلوکی خواستند اسامی کاندیداها را جذاب‌تر خوانش کند با هیجان بیشتری!. مثلا می‌خواستند مراسم سریعتر تمام شود! نه به آن شوری شورو نه به این بی‌نمکی!.
ابراهیم حاتمی‌کیا با اینکه در سالن حضور نداشت ولی همه سینماگران به یاد او بودند و سیمرغ خود را از همکاران خود دریافت کرد حالا ماجرای کاندید نشدن جناب حاتمی‌کیا هم در جای خود حاشیه‌های بسیاری دارد! در ادامه پرویز پرستویی هم برای حاج ابراهیم سنگ تمام گذاشت، پرستویی از نبود بزرگان سینما انتقاد کرد و به پنج تن سینمای ایران. عزت الله انتظامی جمشید مشایخی داود رشیدی محمد علی کشاورز و علی نصیریان اشاره کرد و سیمرغ خود را علاوه بر ابراهیم حاتمی‌کیا به این پیشکسوتان سینما تقدیم کرد که هیچ کدامشان در سالن حضور نداشتند.
دبیر جشنواره فیلم فجر متنی را برای ادای احترام به حاج احمد متوسلیان آماده کرده بود که توسط مجری برنامه خوانده شد و حاضرین به احترام این شهید بزرگوار ایستادند و تشویق کردند و علی‌رغم حضور خانواده شهید متوسلیان که ادب حکم می‌کرد دبیر از مجری بخواهد آنها را به روی جایگاه دعوت کنند این کار صورت نگرفت و موجب دلخوری خانواده شهید متوسلیان شد؛ این بار هم آقای دبیر اشتباه کرد!
در ادامه در یک عمل غافل‌گیرانه آقای ایوبی رییس سازمان سینمایی با بی‌تفاوتی نسبت به انتقاد‌های اصحاب رسانه از جناح‌های مختلف و شرایط بسیار وخیم برگزاری این دوره که صدای همه را در ده روز برگزاری درآورده بود و چشم‌پوشی به روی همه بی‌نظمی‌ها حکم دبیری دوره سی و پنجم را با عجله به محمد حیدری اهدا کرد! بهتر بود حداقل یک سری اتمام حجت‌هایی با آقای حیدری می‌شد و با تدبیر بیشتری نسبت به انتخاب دبیر جشنواره سی و پنجم عمل می‌کردند، بی‌شک این کار ریشه‌دار بودن بی‌تدبیری در سینما ایران را ثابت کرد!.
در آخر صدا و سیما هم سنگ تمام گذاشت! واقعا تا به حال فکر کرده‌ایم چرا مردم از شبکه‌های ماهواره‌ای استقبال می‌کنند؟! بگذریم! تلویزیون یک بار دیگر میدان رقابت را به شبکه‌های مجازی و تلگرامی واگذار کرد. در حالی که بسیاری از مشتاقان سینما، طبق روال هر ساله متتظر بودند تا بهترین‌های جشنواره را هرچه سریعتر بشناسند؛ اما صدا و سیما برخلاف رویه چند سال اخیر خود که با تاخیری نسبتا کم مراسم را اصطلاحا به شکل زنده پخش می‌کرد، این مراسم را زنده پخش نکرد و همه آنهایی را که می‌توانستند پای رسانه ملی بنشینند را به شبکه‌های مجازی کشاند. شبکه‌های مجازی که در پوشش خبری این مراسم کم نگذاشتند و لحظه لحظه علاوه بر شرح متنی اتفاقاتی که در سالن اصلی برج میلاد برگزار می‌شد، با انتشار فایل‌های تصویری و صوتی مخاطبان خود را از ماوقع و سخنانی که در مراسم گفته می‌شد، مطلع می‌کردند. در این بین کانال تلگرامی پردیس ملت هم خبر از پخش زنده مراسم اختتامیه در این سینما برای مردم علاقه‌مند می‌داد ولی در عین حال در رادیو و تلویزیون هیچ نشانی از برنامه‌ای که به صورت واقعا زنده و با همان حال و هوای سالن اصلی برج میلاد جشن پایانی جشنواره فیلم فجر را پخش کند، دیده نشد.
البته طبق اعلام قبلی دو شبکه رادیویی به صورت زنده برنامه‌ای برای پخش مراسم اختتامیه پخش می‌کردند که در هر دوی آنها فقط برای دقایقی گزارشگر به توضیح آنچه در مراسم رخ داده یا جوایزی که اهدا شده بود می‌پرداخت وهمین هم با تاخیر پخش می‌شد و بیشتر تحلیل و مصاحبه با نامزدهای جوایز به گوش می‌رسید، در حالی که حداقل در یکی دو سال قبل گویندگان برنامه یکی از شبکه‌های رادیویی در سالن اصلی مستقر بودند و مراسم را کاملا در فضای اختتامیه برای شنوندگان خود و به صورت زنده پخش می‌کردند.
با این حال با وجود اینکه زیرنویس شبکه نمایش، خبر از پخش مراسم اختتامیه، یک ساعت بعد از پایان مراسم یعنی ساعت ۲۲ می‌داد، شبکه پرس تی وی در اقدامی جالب بخش‌های اصلی مراسم را که به اهدای جوایز اصلی اختصاص داشت به صورت مستقیم پخش کرد و برنامه به زبان انگلیسی بود و با زیر صدای فارسی شنیده می‌شد. علاوه بر این‌ها یادآوری این نکته هم حائز اهمیت است که رادیو برای جشنواره فیلم فجر امسال فقط برنامه‌های تولیدی پخش کرد و برخلاف سال‌های قبل از برنامه‌های زنده‌ای که از همان کاخ جشنواره تولید می‌شدند، خبری نبود. امسال از خیلی چیزها خبری نبود!
در آخر جا دارد از دبیرخانه جشنواره فیلم فجر تشکر کرد آنها سعی خود را کردند، قبول داریم که جشنواره‌هایی این چنینی کار سخت و طاقت فرسایی است از خستگی‌های کار تا بی‌خوابی‌های طول جشنواره، در این مدت اگر نقدی بود برای پیشرفت سینما بود، امیدواریم سال بعد اگر آقای حیدری سکان دبیری جشنواره را در دست داشتند به قدر کافی در این سال تجربه کسب کرده باشند و در اختتامیه جشنواره سی و پنجم نامه یا اعتراف‌نامه‌ای برای خود ننویسد. به امید موفقیت روزافزون هنر هفتم.