به گزارش هنرمند: مراسم هشتادمین زادروز زنده یاد بهمن بوستان پژوهشگر موسیقی، شاعر و ادیب به همت خانواده‌ی این هنرمند و اهالی موسیقی در فرهنگسرای ارسباران برای گرامی‌داشت این ادیب برگزار شد. در این مراسم با اجرای سید عباس سجادی آغاز شد و سخنرانانی چون استاد حسین علیزاده، هوشنگ امیر اردلان، محمدرضا طالقانی، دکتر ایرج پارسی نژاد و سیدعلیرضا میرعلی‌نقی خاطرات خود را از بهمن بوستان برای حضار بازگو کردند.
حسین علیزاده از جمله سخنرانان این مراسم بود که طی برنامه بارها در ستایش و تقدیر از این پژوهشگر سخن گفت و بهمن بوستان را هویت ایران و ایرانی برشمرد. وی درباره بهمن بوستان اینچنین گفت: می‌گویند کسی که از دنیا می‌رود زنده است؛ باید بگویم که بهمن بوستان واقعا اینگونه است. واقعا بعضی‌ها آنقدر بزرگ و خالص‌اند که همیشه وجودشان احساس می‌شود و مرگ در مورد آنها معنی پیدا نمی‌کند. من خودم را یکی از شاگردان بهمن بوستان می‌دانم. معمولا در زندگی‌نامه‌هایی که از امثال من می‌نویسند، تنها نام استادان موسیقی نوشته می‌شود اما واقعا کسانی هستند که در زندگی ما نقش بسزایی دارند و از آنها بسیار می‌آموزیم. ولی از نظر تخصصی هرگز نامی از آنها برده نمی‌شود. بوستان در واقع یکی از مشوقین من بود. وقتی حدودا ۲۵ ساله بودم، روزی از حیاط رادیو عبور می‌کردم که او را دیدم. در آن زمان خیلی هم با یکدیگر آشنا نبودیم اما ایشان از همان اول من را حسین صدا زد. من به هر حال این اسم را دوست دارم. برگشتم و دیدم یک آقای بلند و خوش تیپ و خوش صدا من را صدا می‌کند. به من گفت این قطعه جدید تو را که از برنامه «گلچین هفته» پخش شده شنیده‌ام و به نظر اثر خوبی است. من این قطعه را برای آرم برنامه‌ام استفاده کرده‌ام. برای من افتخار بسیار بزرگی بود چرا که شنیده بودم کسی به اسم بهمن بوستان حضور دارد که موسیقی را بسیار خوب می‌شناسد.
علیزاده با اشاره به نقش مهم بهمن بوستان در برنامه‌های رادیو و تلویزیون ادامه داد: وقتی از رادیو و موسیقی رادیو صحبت شده خیلی کم از بهمن بوستان سخنی به میان آمده در حالی که بوستان یکی از افراد تعیین‌کننده در برنامه موسیقی رادیو و تلویزیون بود و تهیه‌کننده و برنامه‌ریز بسیاری از برنامه‌هایی بود که از تلویزیون پخش می‌شدند. وقتی به گذشته نگاه می‌کنم می‌بینم تشویقی که آن روز در حیاط رادیو توسط بهمن بوستان صورت گرفت؛ بعدها نیز ادامه داشت. همیشه فکر می‌کردم کسی معلم انسان است که او را بفهمد و تشویق‌اش کند؛ به هرحال بسیاری از معلم‌ها هستند که نه تنها شاگردشان را تشویق نمی‌کنند بلکه ممکن است جلوی پیشرفت او را هم بگیرند. من وقتی می‌خواهم از استادانم یاد کنم بهمن بوستان برایم جایگاه ویژه‌ای دارد. آن زمان که بعد از مدت‌ها به ایران برگشتم، روزی ایشان به همراه علی (فرزند بهمن بوستان) پیش من آمدند. او علی را به سمت من هل داد و گفت علی را به تو سپردم. من خوشحالم که علی امروز در کنار ما است و حضوری بسیار تعیین کننده دارد. رضا (فرزند دیگر بهمن بوستان) نیز کارهای ارزشمندی انجام می‌دهد، منتهی خودش بسیار بی سروصدا است.
حسین علیزاده در پایان گفت: وقتی همه ما می‌گوییم «ایران»، بلافاصله انعکاسی در وجودمان پیدا می‌کند. ما افرادی هستیم که تظاهر نمی‌کنیم و شعار هم نمی‌دهیم. زیباترین خصوصیتی هم که امشب در اینجا دیده می‌شود این است که فضا شعار زده نیست و حس خوبی در میان ما جاری است. همین لحظه هم که می‌گویم «ایران» حس عجیبی پیدا می‌کنم چرا که این کلمه هویت ما را ترسیم می‌کند و در واقع تمام زندگی و هویت و تاریخ ما را تعیین می‌کند. اصلا بدون آن وجودمان بی معنی است. بعضی‌ها هم نامشان واقعا همان بار را دارد. وقتی این دوستان در این مراسم از بهمن بوستان صحبت می‌کردند، من احساس می‌کردم که از ایران سخن می‌گویند. بهمن بوستان به این دلیل به ذهن و حافظه تاریخی ما می‌نشیند که خودِ ایران است. بهمن بوستان در واقع یکی از ارزش‌هایی است که هیچ وقت فراموش نمی‌شود، چراکه تمام خصوصیاتش سمبلی از ایران بود؛ او یک ایرانی واقعی است و من وقتی می‌گویم بهمن بوستان یعنی «ایران».
در ادامه و بعد از سخنرانی‌ها علی بوستان به همراه محمد معتمدی یک قطعه ساز و آوازی اجرا کردند و تک‌نوازی تار حسین علیزاده پایان بخش این مراسم بود.
بهمن بوستان، در سال ۱۳۱۴ متولد شد. وی فرزند مجدالعلی بوستان نویسنده و محقق ادبیات فارسی و نوه محمدحسن وحید دستگردی ادیب و شاعر دوران مشروطه است.
دوران تحصیلی اولیه را در تهران گذراند و سپس در سال‌های اولیه دهه چهل پس از فارغ‌التحصیل شدن در رشته ادبیات فارسی به عنوان یکی از دستیاران دکتر محمد معین در تدوین و گردآوری لغت برای فرهنگ معین و لغتنامه دهخدا با این چهره نامی ادبیات ایران آغاز کرد و سپس سال‌ها در حوزه موسیقی و ادبیات پژوهش می‌کرد. بوستان همزمان با همکاری با دکتر معین به نوشتن مقاله و یادداشت برای نشریات ادبی و فرهنگی پرداخت. وی در همان سال‌ها به استخدام سازمان رادیو و تلویزیون درآمد و به همکاری با این نهاد پرداخت. نگارش یادداشت و مقاله در نشریاتی چون کلک و ادبستان از دیگر فعالیت‌های بوستان به شمار می‌رود. بوستان در سال‌های اولیه دهه هفتاد بانی برگزاری جشنواره هفت اورنگ شد که با همکاری محمدرضا درویشی در تالار اندیشه و با حضور چهره‌های نامی موسیقی سنتی و نواحی ایران برگزار شد. در کنار این جشنواره او کتاب هفت اورنگ را با همکاری درویشی منتشر کرد. بهمن بوستان در روز ۲۷ آبان ماه سال ۱۳۹۳ در سن ۷۹ سالگی در تهران بر اثر ایست قلبی درگذشت.
بوستان پژوهش‌های گسترده‌ای نیز در زمینه موسیقی زورخانه و ورزش‌های باستانی انجام داد و در توسعه این ورزش نقشی تعیین کننده داشت. او در سال‌های اولیه دهه هشتاد به عنوان عضو کانون پژوهشگران خانه موسیقی انتخاب و چند سالی در این سمت ادامه فعالیت داد.